bilgiçlerin şiirleri

yüz kez düğümlenmiş ki ip
işlevi kalmamış artık ,amacı düğümlenmekmiş
boşlukta öylece kalakalmış

boğazında kalmış düğümler
konuşamaz yutkunamaz öte
bir şeyler kekelese de
çıkmıyor dudaklarından kelimeler

sakin olup gerektiğinde
parmaklarınla kapatıp gözlerini
başını sokupta toprağa
düşen bir çocuk gibi top havuzunda
kelimeler düğüm etkisi yarattığında boğazında
tıkılıp acıtıyorsa boğazını
ciğerlerine dolmuyorsa hava
buz gibi donup kaldıysan , kalabalıkta
bir miyav kadar yenik bir ses
sese cevap veren anlaşılmaz fısıltı
rüyalarımın kabusu o hüzünlü tat
sanki ayna, rüya ,cardinal
matruşkaların konuştuğu hayal
köylü bez bebeğin şarkısı
elleri de sevmediğim kınadan
yeter!
ne büyük kabus bu
kimin içine işlemişse
pas tutturmuş boğazımı
buz gibi donmuş kalablıkta buz
yadırgamaz şehrin insanları
yadırgamaz bunu da
iliklerin çırpınır gibi
yalnızlık ağrısından
kalpse kuştan farksız
brüt aklın ürünü aciz dünya
senle sonsuza kadar yalnızız