küçük bir cocukken, şehirler arası otobüs yolculukları sırasında sigara dumanından gözlerim yaşarır,midem bulanır, başıma ağrılar girerdi. (2 saat molasız yolculuk ettiğinizi hayal edin) o kadar feci, o kadar iğrenç bir durumdur ki, anlatırken bile içim sıkıldı. sonra neyse ki yasaklandı. şu anda bu yasaktan tiryakiler bile memnun.
kapalı mekanlarda sigara yasağı ilk uygulanmaya başlandığında üniversite öğrencisiydim. gene "kim takar yasağı. amaan yak bir cugara" şeklinde bakıyorduk ki; yasak uygulandı ve yararlı oldu. (istisnalar her zaman olur) artık elindeki dal kadar sigarayı yere atıp, son dumanlı nefesini sınıfa üfürerek giren öğrenciler pek görünmüyordur her halde?
şimdilerde yasağın genişletildiğini öğrendim ve bir yürüyen baca olarak çok sevindim. sadece sigara içmeyenleri değil, tüm toplumu korumak için çıkartılmış bir yasa bu. bize düşen desteklemek sanırım.
yasakları devlet koyar, uygulamayı başlatır, halk devam ettirir.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?