namaz

insan gibi enaniyet sahibi bir yaratılmışın sadece rabbi huzurunda basının egilmesi ile,en azından kendi acziyetini farkedebilmesi icin emredilmiş bir farzdır.hesap vermek kaygısı güden insan emin olun cok daha dikkat edecektir dogru ve yanlıslarına.ki bu suya atılan tas gibidir.halkalar genisler büyür ve dagılır.gercekten namaz kılan bir insan yalan söylemez mesela.söyleyemez.söylememeli.gercekten namaz kılmaktan bahsediyorum.allah en büyük demekten,allahım sadece seni tesbih eder sadece sana hamd ederim demekten,her hal ve hareketiyle dua olan bir ibadetten bahsediyorum.gercekten namaz kılan bir insan,kul hakkı yiyemez,yetim hakkına girmez,komsusu icin kötülük düsünmez,insanların arkasından konusmaz,kazancını kendi alın terinden edinmeye dikkat eder,anne baba hakkını korur,naif olur,kırıp dökmez insanların kalbini,degil sadece insanlara,bütün yaratılmıslara merhametle davranır,bir lokma ekmegi bogazından gecirmeden önce, kapı komsusunun ahvalini sual eder.bilir cünkü dünya sadece buradan ibaret degil.bilir cünkü kendisine verilen her sey emanettir.bilir cünkü hesap var,sorgu var.bilir cünkü o allah ki, onun ne bir kulunun alnının secdeye gitmesine ihtiyacı vardır ne de kendisinin hatırlanmasına.cünkü o allah der ki,kalabalıklar icinde beni hatırlayanı,kimsenin kimseyi tanımadıgı günde ben hatırlarım.