rainer maria rilke

hapitut b
beni zatı muhtereme hayran bırakan şiir.

gecenin şarkisi

dimdik ve iyi olabilir ruhum;
ne var ki eğilmeden taşıyacak güçte değil
yüreğimi, çarpık damarlarımdaki kanı
ve içimin bütün acılarını

ne bir bahçesi var nede bir yatağı
bütün yapabildiği konmak iskeletime
korkudan titreyen kanat darbeleriyle

elleriminde yok artık bir işe yarayacağı
nasılda büzülmüşler bak şu hallerine
nemli ve hantal, sıçramaktalar sanki
yağmur yemiş küçük kurbağalar gibi

ve neyim kalmışsa geriye başka
hepside yıpranmış, hüzünlü ve yaşlı
neden çekinmekte tanrı daha
bir çöplüğe fırlatmaktan bunları

yoksa somurtan dudaklarıyla
yüzümden dolayı mıdır bana kızması
oysa gerçekte çoğu zaman hazırdı
bu yüz ışıyıp aydınlanmaya
ancak iri köpekler yanaştı ta yanıma
ve onlarda bölgesinden yoksunlardı.


bu başlıktaki tüm girileri gör

neden bekliyorsun?


bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?

üye ol