her bayram sabahı erkenden uyanır, sadece çocuk kalbinin anlamlandırabileceği bitimsiz bi heyecan içinde pijamalırımla koşuşturur dururdum evde, tabi kardeşim,kuzenlerimle birlikte.. babaannem çoktan yakmış olurdu kuzineyi, ve ekmekler fırına atılmış olurdu kızarmak için. büyük bi sevinçle büyüklerin camiden gelmesini bekler bayramlık kıyafetlerimizi kahvaltıdan önce giymemize izin vermeyen anneme hayıflanırdık. sonra namaz bitip eve gelince büyükler, eller öpülür, kucaklaşılır, ve tabi harçlıklar beklenirdi merak içinde. sonra o sıcacık geniş aile sofrası, muhabbeti bitmez kahvaltı keyfi. akabinde bayramlıklarımızı giyer, köy ahalisinin bayram müsamahasının tamamını kullanma niyetiyle, şeker toplamaya çıkardık, çeşit çeşit şekerle dolardı elimizdeki poşetler, ve bütün gün çocuk olmanın keyfiyetiyle oyunlar oynar tadını çıkartırdık bayramların..
babannem öleli 3 yıl oldu, kuzenlerim istanbula taşındı.. ve köydeki evimiz, her bayram binbir curcunaya mekan olan evimiz şimdi boş.. bayram, çocukluğumuzda heyecanı içimize günler öncesinden düşen bi muştuyken, şimdi hüzünle yad edilen ve her daim eskisi makbul olan birkaç gün işte..
bayramınız kutlu olsun sözlük sakinleri..
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?