yiğit özgür

iki kişi satranç başında. b kişisi biraz hımbıl.

a: anlamadığın bi yer var mı abi?
b: yok
a: hadi sıra sende
b: hım

b: şah mah!
a: şah mat mı diyosun?
b: şah mah yok bende lan! sen mi aldın?
a: var abi bak bu senin şahın işte
b: haa. kule sandım ben onu
a: kale...

b: eveet. şimdi bakalım hangisi fiyonk bunlardan
a: piyon mu? abi dedim ya şunlar piyon
b: tamam... şimdi taşlar yerine oturmaya başladı

b: şat mat!
a: abi dinlemiyo musun?
b: şat ap!
a: o ne be?
b: ingilizce sus demek
a: sen ingilizce biliyo musun?
b: çat pat

b: fil!
a: eee?
b: emin olmak istedim

b: ata bak lan..
a: abi oynayacak mısın?
b: oynuyorum..

b: ah - mat
c: efendim?
b: noluyo lan?
c: ahmet demediniz mi?
b: öyle mi oldu?

b: bunu oynamasını biliyo musun?
c: biraz
b: benim yerime oyna azcık

b: iyi gidiyosun, bravo
c: şah mat
b: ağzımdan aldın

a: şah mat diyemezsin burda
b: çakmak var mı
c: var abi.

b: niye diyemiyormuş?
a: alakası yok ki abi baksana şah veziri yer
b: hmm.

b: siktir git lan burdan!(c’ye)
c: allah allaah!...

b: eveet, sora kimde?
a: sende

b:(zar atar)hadi yavrum!
a:abi napıyon yaa
b: aha şeş beş

a: abi ben gidiyorum
b: nooldu len. hehe! kızdın mı götüm benim..

b: ahmeet!
c: efendim
b: gel otur karşıma

b: anlat bakalım bana biraz şunu
c: şimdi şöyle abi taşları biliyo musun
b: biliyorum şunlar minyon...