bilgiçlerin şiirleri

uzak yakınlaşma

yürürlükten kalkmadı henüz
çocuk yaşta kadın olmak
ve her kadının içinden bir çocuk çalmak
...
gece vakitlerinde gel otur dizlerime
ansızın
sayfa sayfa çevirelim hayatı düşlerimize
yeni alınmış kitapların
okunmamış heyecanları gibi
çekilelim birbirimize sorgusuz

başım omzunun himayesinde dinlensin

bu ilk yüzleşme
dokun
dinsin canımın can çekişleri
iplk ucu yaşamlardan

bir insan neden yaşar nef(e)sini tüketerek

damla damla inerken saçlarımdan kan ter
alnındaki dudak izlerine birikti
kıpırtısızım
çatladığı toprağı çorak yüzüm
dudaklarını çek alnımdan
mevsimi geçmeden yağsın damarlarıma kan

ensemde nefesin kuru bozkır havası yüksek sancılardan esen

tren istasyonlarında tutulan akşam nöbetleri
kaçan trenin ardından savrulan bir kaç sayfalık kül
soğuk (r)ayların kucağına terkedilen çakıl taşları
çok uzaklarda bir kızın
ağzında alevlenen yeni yetme sözcüklerden arta kalan

yanında götür gözlerinde kalan yüzümü sana daha çok yakışır

soluk benizli çocuklar
kapalı kapılar ardında makamsız şarkılar söyler
uyku saatlerine
yangın yemiş yanında sokağın başıboş dualar salınır
yüzsüz köpekler saldırı hazırlığında
boynuma bulaşmış kan kokusuna

şimdi uyut yüreğini yarın elelrinde şehrime taş(ıy)acaksın
...
gelişine bir anlam veremedim
gidişine alışamadım
bekletme
aşkın kapı eşiğinde yaşayamıyorum