duz mantık

bir gün temel yunanistan’da takılıyormuş. bir ağacın altında, uzun saçlı, uzun sakallı, elinde kitabıyla bir adam oturmaktaymış. adı aristo’ymuş. temel hemen tanımış aristo’yu. demiş "aristo usta beni filozof yap" aristo olmaz demiş. temel yalvarmış yakarmış en sonunda ikna etmiş aristo’yu. aristo "sana düz mantığı öğreteceğim ilk dersimiz bu" demiş. "tamam" demiş temel. başlamış aristo sormaya:
a - senin evinde akvaryum var mı?
t - var.
a - o zaman sen balıkları seviyorsun.
t- evet
a - o zaman sen hayvanları seviyorsun.
t - evet.
a - hayvanları sevdiğine göre, insanları da seviyorsun.
t - evet evet.
a - insanları sevdiğine göre kadınlarıda seviyorsun.
t - evet.
a - o zaman sen ipne değilsin.
t - vaaay. demek olay bu. tamam hocam sağol.
diyerekten ikinci derse kalmadan karadeniz’e memleketine döner. evinin her tarafını kitaplarla doldurur. filozof olmuştur artık. herkes temel’in çevresinde toplanmaya başlamış. dursun hemen temel’in yanına giderekten "bana da öğret" diye yalvarmış. temel mırın kırın etsede tamam demiş. ve sormuş:

t - saaa düz mantuği öğreteceğum. taam midur?
d - taam uşağum.
t - sizin evde akvaryum var midur?
d - yoktur.
t - o zaman sen ipnesin hacum.