aşk

uyuşturucu hap alındığında da beyin aynı salgıları salgılarmış...ayrıca aşkla obsesyon durumunda verilen tepkiler ve beyin değişimleri de aynı imiş dolayısıyla da aşk gerçekten bir uyuşturucu bi gerçeği terkediş bi kaçış biçimi...bi yanılsama...kişi aşık olunca "ben"in yalnızlığından kurtulur biz içinde eriyip "ben"i kaygılamyı bırakır kendini hiç olmadığı kadr özel ve önemli hisseder aslında aşık kişi kendini sewer çünkü bilinçaltında evet ben sewilmeye layığım ve o beni sewmeli o zaman ben de bunun karşılığında onu sewmeliyim gibi şartlanma yatar...bu psikoloj,k boyutuydu...
tasavvufta aşık kişi övülür çünkü aşk rabıtayı teke indirir dolayısıyla bu teke inmiş rabıtayı kırıp kişiyi özgür kılmak daha kolaydır..her fenafiilah(tasavvufta son raddede olma durumu, allahta yok olma) mertebesine erişmiş kişi vaktiyle bi kişiyi sewmiştir..aşık insan yerde yada gökte değildir tıpkı sufiler gibi...bu da tasavvufi....