ferit edgu

uslubu o kadar dengine özgüdür ki bir sürü yazarını bilmediğim hikaye arasından onunkini seçebilirim. soğuk, duygusuz bir üsluptur. bu üslup sayesinde kahramanların dünyaya yabancı bakışını sezersiniz. üslubundan dolayı kaç yaşına gelmiş olsa da içinde hep bir genç asiliği olduğunu düşünürüm. kendisi varoluşçuluğun türkiye’deki takipçilerindendir. gençliğinde hep sartre gibi yazmak istemiş ama sonra sadece kendisi gibi yazabileceğini fark etmiştir. gayet üretkendir. şekil konusunda da alışılmış biçimlere hep bir aykırılık yapar. çok güzel kısa öyküleri vardır. kısa dediysem, gerçekten kısa, bir kaç cümleden oluşan hikayeler. ama o bir kaç cümleyle her şeyi anlatabilen.