tum sehri sessizliginle dolasirsin, hani olurda cumle kurmak zorunda kaldiginda sessizliginle konusursun. kucuk harflerle konusmaktan cok farkli bir durumdur. yavas konusmanin yaninda soylediklerinin inanci bile kalmamistir yureginde. birileri senin konusmani bastirdigindan degil,konusmaya dair inancini kaybettiginden dolayidir hersey. artik anlasilamadiginin, anlasilamayacagini farkettigin zaman dilimindesindir. kullandigin her kelimenin soyledigin her tumcenin senden bir baskasina hicbir mana ifade etmeyecegini bilerek yavasca konusursun, konusmaktan bile cekinerek. her harf araliginda duraksarsin gidip gelirsin devam etmek ile etmemek arasinda. arada durup dusunursun neden konusuyorum, neden anlatiyorum ki onca seyi diye. ben soyleyip, sadece kendi anladigimla kalacaksam bu tumcelerimle ne manasi var benim yaptigim der durursun. en azindan birilerinin yanlis anlama ihtimalindense hic anlamamasini yegleyerek, en azindan yanlis anlasilma rahatsizligini, o ihtimali bile yok etmek istersin sessiz harflerinle. evet, seni anliyorum ama,... bidi bidilarini duymaktan olesiye korkarsin cunku. artik sessiz harfler kullanmaya baslarsin kelimelerinde,cumlelerinde, hayatinda.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?