inciterek incinmekten kurtulmak ihtiyacının, toplumsal düzleme yansıması durumuna tekabül ediyor bu. kendisiyle barı$ık olmayı geçtim; kendisiyle "bakı$ık" dahi olamayan birey, desteksiz ve negatif olarak ko$ullan(dırıl)mı$ his ve fikir yumaklarıyla kar$ıdakinde nedbeler olu$turma gayretinden vazgeçmekten korkuyor aslında. zifos olarak, "acı hatıralar" olarak, kenarlarına jilet yerle$tirilmi$ kanlı bir bumerang olarak dönmek istiyor kanattığı ki$iye. kanattığı hep kanasın istiyor çünkü, dummkopfluktan caymak istemiyor ve en insan yerleriyle yaklaşıyor ileride hortlayacağını kestiremediği kederlere, dertlere.
-hedef bölge seçilir ve darbeler etkinle$tirilmeye ba$lanır. o halis tahtel$uur sanrıları semptomatik olarak belirir anlakta ve sadizm, mazo$izmden beslenerek adrese kitlenir. bulgulandırılamayan bir $ekilde tezahür eder bu ihtiyaç, oldukça insanîdir; som balıklarının o çözülememi$ zıplamaları gibi, doğum esnasında aktarılmı$ iptidai güdümlenmelerden ibarettir ama neticede yaralayıcıdır. yaralamak insanî olduğu kadar da inciticidir bu esnada. (`bu esna`yı asla çözemedim.)-
gereksinimlerin giderilmesinin ardından bir rahatlama hissiyatı uyandırmıyorsa eğer bu zapt, inciten, incinen olur. incitmek, eski bir ihtiyaç.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?