cranes adını, 1980’ lerin sonunda ingiltere portsmouth ‘da sıklıkla görülen ve şehrin geneline yayılmış vinçlerden aldı.
jim ve alison shaw için ev denen yer orasıydı. jim’ bir röportajında isimleri için: “o zamanlar bu isimle anılmak hoştu, bütün gökyüzünü mekanik turnalar kaplamıştı, daha sonra tüm tersaneler boşaltıldığında ciddi bir işsizlik sorunu doğmuş oldu.. ” demişti.
iki kardeşin portsmouth’da beraber müzik yapmaya karar verdikleri sırada alison yurtdışında bir okulda okuyordu, gelip gitmeleri sürerken jim kendi kendine gitar ve davul çalmayı öğrenmişti. ikili gerçek anlamda biraraya geldiğinde alison’da kendine el yordamıyla çalmayı öğrendiği bir bass almıştı. böylece stüdyoya girip ciddi kayıtlar yapmaya başlayacak hale geldiler ve cranes’in müziği yavaş yavaş belirmeye başladı.
ilk kayıtları “fuse” 1986’da herhangi bir plak şirketinin etiketini taşımayarak yayınlandı ve bundan bir sene sonra 1987 de sadece 1 saat sürecek bir konser verdi jim ve alison.
bu konseri takiben gruba katılan mark francombe ve genç bir gitar öğretmeni olan matt cope ile portsmouth’da yerel bölgelerde konserler vermeye devam ettiler. kardeşlerin gitgide artan yeteneği ve geliştirdikleri sound’ları 1989’da yayınladıkları “self non self” ile john peel’in dikkatini çekti. peel, grubu peel session’ a davet etmeden önce programında üstüste albümden parçalar çaldı.
peel’in cranes ile olan söyleşisi de dedicated records ‘un dikkatini çekmiş olacak ki plak şirketi grubun 1990 – 1991 yılları arasında yayınladığı dört 45’liği yeniden piyasaya sürdü. dedicated‘dan çıkan ep’lerini, 1991‘in eylül ayında piyasaya sürülen ilk uzun çalar albümleri “wings of joy” albümü izledi. hatırı sayılır ölçüde olumlu tepkiler alan albümleri ile grup bu defa da robert smith’in ilgisini çekti.
smith’in , cranes’den 1992 wish turnesi için cure’ un altında çalmasını istemesi gruba geniş bir hayran kitlesi kazandırmış oldu. cure turnesinden sonra ikinci albümleri “forever” 1993 yılında, hemen aradından 1994’de ise “loved” albümü piyasaya sürüldü.
1995’ deki “loved” turnesi bitip bir sonraki albümleri “population four” un kaydına başlanacağı sırada matt cope gruptan kendi projeleriyle lgilenmek istediğini açıklayıp ayrıldı. mark francombe’da 1999‘da norveç’e yerleşerek evlendi ve web design’la uğraşmayı tercih etti.
1996‘da matt’in boşluğunu doldurmak üzere jim gitar çalmaya başlayınca davulcu manu ros gruba dahil edildi. sadece “population 4” turnesinde gruba eşlik eden ros’da daha sonra cranes’den ayrılacaktı.
uzun süre boyunca gruba sürekli birileri dahil oldu ve çıktı. cranes son olarak yoluna davulda jon callender, bas gitar ve keyboard’da paul smith ile devam ediyor. grup 1995 ve 1996 yılında yeni müzikal arayışları doğrultusunda ”la tragédie d’oreste et électre” oyununun orkestral bir adaptasyonunu yapmaya çalıştı. bunu takiben yayınlanan “population 4” da grubun sound’larını baştan ele aldıkları belli oluyordu. albümün turnesi ardından cranes anlaşmaya varılması zor bir dolu görüşmeyi geri çevirerek stüdyoya kapandı ve 2001 çıkışlı son albümleri “future songs” ile müziklerinin artık neye benzediğinin somut kanıtını ortaya koymuş oldu. son olarak
2003’te live in italy ve 2004’te kendi plak şirketleri dedaphonic’den paarticles & waves’i yayınladılar.
*1998 de dedicated ile olan anlaşmasını bitiren grup rca records ile çalışmaya başladı. rca’e uyum sağlayamadığını çok geçmeden anlaması ardından cranes kendi plak şirketi “dadaphonic”i kuracağını açıkladı.
**jim ve alison’un dinledikleri müziklerde ise scala bir hayli geniş, her nekadar çeşitlilik gösterse ve zaman zaman verdikleri röpörtajlarda zıt düşseler de shaw kardeşin ikiside tom waits hayranı. jim özellikle klasik müzik ve midnight cowboy, badlands, wings of desire gibi filmlerin müziklerinden çok etkilendiğini belirtiyor. alison ise aynı röpörtajda boards of canada, air, red snapper, portishead , photek, ve autechre dinlediğini söylüyor. diğer bir yazıda ise grubu en çok etkileyen 4 isim olarak joy division, the swans, einstuerzende neubauten ve the birthday party’nin adı telaffuz ediliyor.