1- erkan can muhteşem bir rol çıkarmış. bu adama hayranım. “dar alanda kısa paslaşmalar”da da, “yazı-tura”da da muhteşemdi. ama bu başka, bambaşka olmuş gerçekten.
2- güven kıraç ve şeyh rolünü oynayan meray ülgen’de harika oynamışlar.
3- mustafa kutlu’nun “sır” isimli bir hikaye kitabı vardır. şimdiye kadar filmle ilgili ona yakın yazı okudum. hiçbirinde bu kitaptan bahsedildiğine tanık olmadım. oysa, “sır” ve “takva” arasında inkar edilemez bir paralellik var. mustafa kutlu’nun filmle ilgili yorumunu okumak isterdim.
4- zikir sahnesi muhteşemdi. zikirden sonraki rüya sahnesi ise afallatıcıydı.
5- filmde istediğim gibi ağlayamadım. istediğim gibi ağlayamamak içimde ukde kaldı. seyirci beklediğimden çoktu. yanım yöremde doluydu. bir zikir sahnesinde, iki muharrem’in çırağı patakladıktan sonraki konuşmasında ve üç yağmur sahnesinde gözyaşlarıma engel olamadım ama yok maalesef istediğim gibi değil.
6- bugünden sonra muharrem ismi bana erkan can’ı çağrıştıracak.
7- engin günaydın’ın rolünü çözemedim. hangi niyetle muharrem’e yanaştı hala anlamış değilim. tavırları bana o biçim geldi.
8- filmde, tarikatlara ve cemaat yapılanmalarına yöneltilen gizli-açık eleştiriler gayet yerindeydi. bilhassa tarikat-ticaret ilişkisi ustaca yansıtılmıştı. eksik bırakılan “siyaset” ayağıydı sadece.
9- filmin sonunun böyle olacağını beklemiyordum. muharrem’i sevmiştim. üzüldüm böyle olmasına.