bi keresinde mahallemizin abileri apartmanımızın girişinde monopoli oynuyolardı ve ben anlamadığım halde inatla onları izliyodum saatlerdir üstelik nicedir de tuvalete gitmemiştim o gün bu inadım sonra karnımı ağrıtmaya daha sonra da irademiz zayıflatmaya başladı ve bunun korkusu apartmanın girişinden beni hırçın ve hızlı adımlarla eve doğru(5.kat)kanalize etti ve hüsranla o zaman karşılaştım yetişemedim,tutamadım apartman merdiveninin basamaklarına adım adım kokulu izler,sağlıksız duruşlar bıraktım sonra ağladım.ben küçükken çok salaktım.
(bkz: hani 20 olunca kocaman olcaktim)
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?