bir varmış bir yokmuş

masal baslangici,
kisinin kendini inanmaya hayal kurmaya ve buyulenmeye acmasi icin gereken anahtar sozcuk.

bir varmis bir yokmus diye baslardi butun guzellikler, ve hatirlar misiniz simsicakti o yillarda yatagimiz. ve annemin o gul kurusu dudaklarindan dinlerdim atilla atalay’i, muzaffer izgu’yu, aziz nesin’i. ve gozlerimde parlayan bucaksiz bir ormanin icinde bir ucuc boceginin sirtinda cikardim yola. hava aydinlik ve sicak, ve saclarima dusen yesil gunesin altinda cocuklugum piril piril.

hatirlar misiniz, nefesi sut kokan arkadaslarimiz vardi. tebesir tadinda simitler ve kokulu defterler sonundan yuvarlanarak girerdik ki yataga o yatak bizimdi. ve hayal bahcelerinin en korkuncunda, en parlak kirmizinin icinde baslardi heyecan. annemin gul kurusu dudaklarindan dinlerdim kel oglan’in ali cengiz oyunlarini, ve soguktan halisilasyonlar gorerek olen kibritci kiz’i, ve hamile karisina turp bulmak icin cadinin tarlasina giren sansiz koyluyu.

ve hatirlarmisiniz camdan misketler bir kedi yavrusuydu o zaman. parlak yesil gozleriydi kucuk parmagim. ve beyaz yakali mavi okul onlugunun icinden cikilip girilirdi yataga. ki bir varmis bir yokmus diye baslardi masallar o zaman.

derya biz buyuduk ve kirlendi dunya dememisti.
hakan peker vardi hayal meyal.
gulusu sut mavisi insanlar vardi.
bir vardi.
bir yoktu.
bir gitti.
hic kaldi...