veda

yine yağmur yine hazan
sessizce ölür ozan
kurur ırmak kurur toprak
dökülür yeşil yaprak

sımsıcacık gülümserdi
türkülerde gülüş idi
güle sığmaz bir kuş idi
uçup gitti sonsuzluğa

gül yok artık dal yok artık
türkülerde söz bitti
omzundaki kuş yok artık
uçup gitti sonsuzluğa

ben de gideceğim...
bir dalganın köpüğünde martı,
gemi direğinde yelken,
aşkın yüreğinde sevgi olacağım...
hadi bir ıslık çalın ezgisine binip gideyim
gülen bir çocuk gösterin gülüşüne gideyim
bana aşkı getirin öldürüp gideyim

yine yağmur yine hazan
sessizce ağla çocuk
kurudu ırmakların,
emziğinde bal bitti
aşk bitti düş yitti
ağla çocuk..