hayatin ikinci bir isigi yaktir bu. ancak kisi, "demek benim olmemem lazim. bu bir isaret. heyoo" diye sevinip sokaklarda bahcelerde hoplayip ziplayacagina, "al iste kalem de bitti, herkes benden nefret ediyor, bu gune kadar bi isim rast gitmedi ki" tribine girer.
zaten kisinin hayata yonelik algisi boylesine carpik olmasa intahar mektubuyla munasebeti de olmazdi. bir seylerden kacmak yerine cozmeye yonelirdi.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?