hayat

bazen pek anlamsizsin.disarida kar yagarken pacalarimi tutup yuruyorum sokaklarinda.islanan paca usutmek demekmis ogrendim.saatler gecince sen de yaslaniyorsun.oysa ben yalniz kendi gecemi dusunuyorum.sense binlerce kisinin gecesisin.onlar simdi pacalarini toplayip yurumuyorlar belki,belki gunluk gunesliksin onlara.sen cok donek cok kandirikcisin.kar yagdi diye sevindirebiliyor,bazen de gunluk guneslikken bile aglatabiliyorsun insanlarini.kandiriyorsun.her sey hep var gibi yapiyor sonra pat elinden alabiliyorsun.isitabiliyorsun icini insanlarin bir sesle,bazen de o sesi hic duyurmuyorsun.senden hem kacip gitmek hem seninle dopdolu olmak istiyorum,istetiyorsun.guzel olani seytanice sunarken aklimdan gelecek kotulukleri,seytanin kim olabilecegini,kimin icimi kanatabilecegini sessizce fisildarken bir yandan onlari pek masum gosterebiliyorsun.sen bunu hep yapiyorsun.