ben küçükken çok salaktım

90’li yillarda cocuk olanlar bilirler, o zamanlar boyle pikachu yoktu biz de camdan a$agi atlamiyorduk, baba ne derse o olurdu evlerin cogunda. hafta sonu piknige gidilirdi cumbur cemaat, baba maa$i yeni aldiysa mangala tavuk yerine kirmizi et misafir edilirdi. neyse siradan bir hafta sonuna siradan bir piknikle renk katacagiz aklimizca.

toplandik konu kom$u bindik arabaya, araba da fiyakali: dogan slx.(sahi bir arabaya nasil sigiyoduk sekiz ki$i) serdik kilimlerimizi, babamin keyfi gicir ilk defa top oynuyor bizimle, anneme caktirmadan icmi$ anla$ilan. ben de usul usul ke$fi aleme cikiyorum, ye$illerin icinde hareket eden ba$ka bir ye$ile takiliyor gozum :kaplumbaga! ko$up cocuklara haber vereyim diyorum, $eytan rahat birakmiyor kendin yakala agiré diyor. kaplumbaga gidiyor ben takip ediyorum, koydum kafaya bir kere "yakalicam. ispanak yedircem, adini ismail koycaam. bincem sirtina vurcam kirbaci vurcam kirbaci. neyse bizim potansiyel ismail az gidiyor uz gidiyor nihayet ufak bir dereden kar$i yakaya geciyor, ben kaliyorum bu yanda. dereye bakiyorum, bacaklarima bakiyorum, atlamakla atlamamak arasinda secim yapmaya cali$iyorum. ismail bu arada yol almaya devam ediyor. hay babanin sinine diyip bir hamle yapiyorum beklenen oluyor, ayagim kayiyor kendimi derede buluyorum. bas artik cigligi "anneeee boguluyoom yeti$$", ayaga kalksam su dizime gelmez yirtiyorum ortaligi. ulan sacima kadar bok koktuguma mi yanayim, butun ustumun islandigina mi, ismail’in birakip beni gittigine mi, annemden yedigim dayaga mi?

kaplumbagaymi$ anasini satayim, git kelebegin pe$inden ko$ riza koyarsin adini..

demem o ki:
(bkz: ben kucukken cok salaktim) ha bir de
(bkz: ben kucukken cok dayak yedim)