mirildandiklarım

murathan mungan’in1990 mart’inda yayinlanan 6.siir kitabi ve siirinin ismi

kirdin mi incittin mi birilerini
kimleri kazandim, yitirdiklerim kimler?
kendimi yeniledim mi yazdiklarimda?
yeniden dusunmeliyim
dostluklarimi, iliskilerimi
gozlerim cocukluk fotograflarinda mi kaldi
yitirdim mi yoksa masumiyetimi?
borclarimi odedim mi?
dogru sectim mi sorularin fiillerini?
tirnaklarim kesilmis, dislerim fircalanmis, saclarim taranmis,
giysilerim utulu, odam duzenli mi?
geri verdim mi aldiklarimi:
asklari, dostluklari, sevgileri, guvenleri, baglari,
kitaplara, sayfalara, satirlara borcumu odedim mi?
yokladim mi duygularimi
hâlâ sevebiliyor muyum insanlari?
ovmali gumusleri, bakirlarimi; cila gecmeli ahsaplarima
ovmali umutlari
sakli tutmali gelecek inancini, yarinlari eksik etmemeli agzimizdan
ey uzak akrabalarim, uvey asklarim
mevsim sonu dostlarim, isporta mali ayriliklar
arkadas olumleri, dost hancerleri, talan ettigimiz zulalar
gece telefonlari, issiz konusmalar
magrur incelikler, vurgun yemis iliskiler
ucurum duygusuyla yasadigimiz hayat ey
o kadar cok anlattim ki
kendime kaldim anlatmaktan...
bunaldim kendisiyle bogusmasini
baskalarinda cozmeye calisan insanlardan
usandim sozcuk oynamalarindan, tilsimli sifatlardan,
ofset duyarliliklardan
kac zamandir duru, yalin, caliskan, iyi insanlar ozluyorum
’ictenligin’ ya da ’dunya gorusunun’ kirletmedigi
kendime bir yeni yil karti yazarak bunlari diliyorum
aranip duruyorum adresini yitirdigim insanlari
vitrin camlarina yansiyan yuzlerde
bilmiyorum kalmis midir adresini yuzlerinde tasiyan insanlar
hâlâ bir umut var midir
cikmaz bir sokaga benzeyen bu avare avunmasi vitrinlerde
ne cikmaz sokaktayim ne de mutsuz
sadece ruzgârlardan daha guclu olmak istiyorum o kadar
acik denizlerde nice yolculuklara yelken acarken
kis gunesinin mutlu ettigi bir kedi gibi mutlu, emin, tasasiz
sere serpe ve keyifli olmak tek istegim ve dilegim
senin ve benim , yani bizim icin...