eski akdeniz üniversitesi rektörü.
kendisinin bir ara kaset mevzusu vardı. o mevzudan kısa bir süre sonra yüksek lisans danışman hocam ile bir gün üniversitenin lokantasına yemek yemeye geçtik. edebiyat fakültesinden tarih bölümü öğretim üyeleri de oradaydı. birkaç masa birleştirmişler, oturuyorlar. biz de onları köşeden gören bir masaya geçtik.
israfil bey de tarihçi biliyorsunuz. bir süre sonra israfil bey de lokantaya geldi, sonradan danışman hocamdan öğrendim ki her hafta düzenli olarak yemek yiyormuş tarihçilerle. biz dahil lokantadaki kimse kendisini iplemedi. ancak tarihçi hocaların hepsi ayağa kalktı, hoşladılar, toka yaptılar, hürmet, el-pençe divan durdular, baş köşeye buyur ettiler. bu durum lokantadaki diğer hocaların hiç umrunda dahi olmadı. o zamanlar dahi itibarı düşüyordu.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?