özlediğimiz şeyin giden kişi değil geçen zaman olduğunu bilmeyen yazar beyanatı. elbet o da anlayacaktır ki geçen her saniye, gidenin attığı her adım onu sevdiğimiz halinden, aklımızdaki imgesinden biraz daha uzaklaştırmaktadır. çocukluğunun geçtiği sokaklara yıllar sonra tekrar dönmek gibidir aslında. kaldırım taşları aynıdır; olsa olsa bakkal el değiştirmiş, salıncaklar yenilenmiştir. ama sen tekrar o eski çocuk olamadığın sürece bir anlamı yoktur, istesen de içinden geçen ince bir sızıdan, geçmişi hatırlamanın verdiği hüzünden öteye gitmez. aynı giden gibi, o da döndüğünde senin sevdiğin, senin özlediğin kişi olmayacaktır.
ama bunu bizzat tecrübe etmeden anlamaz gönül, tecrübene edene kadar da acıtır.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?