milliyetcilik, tarihin binlerce yilda dogurdugu sosyal bir neticedir. binlerce yillik hayatin kaynastirdigi, her bakimdan birlestirdigi insan topluluklarinin bu netice icinde yasamasi, onun nimetlerini gordugu icin milliyeti muhafaza ugrunda her fedakârliga hazir bulunmasi da gayet normaldir. milliyet duygusu bu kadar kuvvetli olmasaydi tarihin korkunc bozgunlarini goren milletlerin hemen dagilmasi gerekirdi. boyle olmadigini, bozgunlardan sonra o toplumlarin daha kuvvetli olmak icin nasil calistigini 20. yuzyil tarihi gostermistir. bu konuda polonya ve almanya’yi ornek vermek kâfidir.
aynen katiliyorum.
(bkz: huseyin nihal atsiz)
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?