bilemiyorum bunun ne kadar farkındayız ülkecek fakat kendimizce kötü bir usulumuz oluşmuş. çocukları(mızı) hep tehdit ederek, parayı sevgiden bir adım önde tutarak ve çeşitli sınırlar koyarak yetiştirmişiz. "her şeyi veriyoruz daha ne istiyorlar?" diyoruz ya hep, aslında kimsenin kimseye değer vermediği bir ülkede yaşıyoruz. en ihtiyacımız olan şey sevgiden uzak büyüyoruz. öyle bir haldeyiz ki aslında çoğumuzun ailemizle arasında olan tek bağ olarak "aile olmak" kalmış. ama bu sebeplerden aslında hiçbirimiz aile olmak nedir onu bile bilmiyoruz.
saygı tabiiki de önemli ama aile olmak bence bir şeyler paylaşmak, zorluklara birlikte göğüs germek, yanımızda olan birileri ve elimizi tutacak birileri olduğunu bilmektir. keşke biraz daha sevgiyle büyüyebilen, bilinçli bir toplum olsaydık. o zaman önem verdiğimiz şeyler çok farklı olurdu ve belki şu an yaşadığımız vahim şeyler yerine huzurlu bir toplum olurduk.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?