otobüs anıları

bende bolca bulunan anı tipidir.
bir gün arkadaşların yanına adana'dan ankara'ya gitmeye karar verdim.
otobüse bindim,cam kenarı,geniş koltuk filan her şey çok güzel.yanıma takım elbiseli bir dayı oturdu.ama takım elbise dediysek yurdum takım elbisesi,beyaz çorapla kombinlenenden.kolumda yeni yaptırdığım bir dövme var.üstü kremli filan.korumaya çalışıyorum.arkadaş daha otobüs kalkmadı ama adam o kadar hareket ediyor ki ne krem kaldı ne bir şey.bilen bilir bu neoplan otobüslerde koltukların arası açılıyor."abi şu koltuğun arasını açsak olur mu?"dedim."tabi yiğenim." dedi.dedim anlayışlı adammış.açtık koltuğun arasını.elindeki poşetten simit çıkarttı."ye" dedi gayet kararlı bir ses tonuyla."yok aga eyvallah."dedim."ye" dedi tekrar hiç bozmadan.baktım adamın suratına şaşkın şaşkın."sen yemezsen ben de yemem." dedi. ulan banane yemezsen yeme.anan mıyım baban mıyım? dikti gözlerini bakıyor.ver dedim abi yiyelim.daha otobüs kalkmamış,adam bizi aldı rehin.önümde nerden baksan 6 saat yol var. ulan inşallah ilaçlı filandır bu simit de bayılır kalırım bu adamdan daha kötü ne olabilir diyorum içimden.bizde o şans ne gezer.bildiğin simit çıktı.neyse başladık yemeye.dayının ilacı simitmiş meğer adam bir başladı konuşmaya akıllara zarar.
"evden çıkarken avrada bir sofra kurdurdum,bi kuş sütü eksik." dedi.eee dercesine baktım suratına."yemeden çıktım." dedi. tutamadım kendimi neden dedim."öyle seviyorum" dedi."peki" dedim simite devam ediyorum. adam böyle saçma sapan şeyler anlatıp duruyor ben de simit bitse de uyusamın peşindeyim. neyse simit bitti nihayet.ben kafayı cama yasladım.tam içim geçtiiiii dürtmeye başladı beni.zıpladım açtım gözlerimi noldu dedim.servis geliyor bir şey iç dedi.haydeeeee.ulan uyuyoruz manyak herif ne servisi?? yok filan dedim.çattı kaşlarını bu sana son uyarım dedi.ama simitten tecrübeliyim bir kanıp çay,kahve istesem alçıya alacak beni.gayet sert bir şekilde istemediğimi belirttim ve tekrar kafayı cama koydum. ama sıçtı bi kere uykuya... yarım saat kadar uyumaya çalıştıktan sonra pes edip kalktım.ama adama yakalanmam lazımdı. hızlıca kulaklığı koltuktaki radyoya taktım. müzik dinlemeye başladım. bunu gören lanet dayı "aha müzik" diye bir sevinç nidasının ardından taktı kulaklığı. görüyorum önündeki ekranda 7. kanalı dinliyor.bana ısrarla 5'i aç 5'i diye bağırıyor,dürtüyor,eliyle 5 yapıyor.neyse 7'yi açtım ben.yeterki sussundu çünkü.bana ikimizin de dinlediğimiz şarkıyı anlatıyor; yok efendim aşkın şarabını içmiş,yok sarhoş olmuş.son molaya kadar 1 dk uyutmadı beni.artık son molada ben bundan önce hemen koştum geldim uyudum.1-2 saat sonra muavin dürttü beni."abi sen de ne uyurmuşsun,otobüs boşaldı.biz de son anda gördük seni" dedi. "kardeşim ne uyuması bee yanımda oturan adam deliydi.uyutmadı ki sabaha kadar" dedim. adam başladı gülmeye.kardeşim niye gülüyorsun diyorum,adam gülüyor.sabırla bekledim gülmesi bitti.ve anlattı;
bu yanımda oturan deli uyumama sinirlenmiş olacak ki otobüs durunca ayağa kalkmış ve bağırmış böyle rezalet olmaz diye. herkes bakınca da beni gösterip "bu adam sabaha kadar osurdu.beni bir dakika uyutmadı." demiş. ben orda beyin ölümü geçirmiş uyurken bütün otobüs bana bokmuşum gibi bakıp "cık cıklayıp" inmişler.
ulan şerefsiz adam ne istedin benden? kaç saat kahrını çektim be.nasıl kıydın yol arkadaşına??