bir kaç aydır içinde bulunduğum durum. kimse derdinizden anlamaz. sizde istersiniz çalışmayı ama bırakın görüşmeye gitmeyi, telefonla randevu almak bile zor gelir. bukowski'nin de dediği gibi; "iş ilanlarına bakmak gelmiyordu içimden bir türlü. bir masaya oturmuş birinin önünde durup iş istediğimi; o işe uygun olduğumu söylemek çok zor geliyordu bana. samimiyetle söylüyorum, yaşam beni dehşete düşürüyordu. yemek, uyumak ve çıplak dolaşmamak için insanın yapmak zorunda olduğu şeyler ürkütücüydü. ben de yatakta kalıp içiyordum. içtiğin zaman dünya yine oradaydı, kaybolmuyordu ama boğazına sarılmıyordu en azından."
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?