öğretmen

bugün, yapıyor olmaktan bir kez daha gurur duyduğum ve mutlu olduğum meslektir.

iki olay yaşadım beni bu konuda bu kadar mutlu eden. malum, ygs vardı bugün. sınavdan çıkar çıkmaz beni arayan öğrencilerim oldu. anne babalarından önce üstelik. beni aramayanları ben aradım tek tek. nasıl geçtiğini, moralinin nasıl olduğunu sordum hepsine. kötü hissedenleri teselli ettim, iyi geçti diyenleri tebrik ettim. yaşadıkları heyecanı onlar kadar hissederek yaşadım onlarla birlikte.

ikinci olay ise beklenmedik ve daha şaşırtıcıydı benim için. 2 yıl önce ayrıldığım okulda okuttuğum, geçen yıl mezun olan bir öğrencim facebook'ta bulup eklemiş beni. çalışkan, sessiz, sakin bi öğrenciydi.

"bizim için yaptığınız her şeye teşekkür ederim. o zamanlar hiç belli edemiyordum ama sizi çok seviyordum ben. o dönemde başka sorunlarla uğraşıyordum bir yandan, söyleyemediğim için çok özür dilerim. "

bunları söyledi. şaşırdım. hem üzüldüm, hem sevindim. teşekkür ettim.

insanların hayatlarına dokunuyoruz. bu öyle değerli ki... umarım o dokunuşlar kötü izler bırakmaz hiç kimsede.