kedi

şu anda üç tanesine ev sahipliği yapmakta, arkadaşlık etmekteyim. zira kendileri sahip olunamayacak kadar özgür canlılar.
aklımda çok küçüklüğüme ait anılar canlanıyor bu miniklerle ilgili. henüz ilkokulda olduğum zamanlar. kış öyle sert geçiyor ki, kardan kıştan gözümüzü açamıyoruz. bir dergide okuduğum haber canımı sıkmıştı o ara, üşüyüp araba motorlarına giriyorlar, sonra da araba çalıştırıldığında sıkışıp ölüyorlardı. oysa ki kaputa vurmak kadar basit bir çözüm onları sıcak uykularından uyandırabiliyordu.
o zamanlar bilgisayarım yok, yazıcım da yok haliyle. her gün küçük kağıtlara uyarı yazıları yazmaya karar verdim, birkaç da şirin yapıştırma yapıştırıyordum, dikkat çeksin diye. her gün mahalledeki arabaların camına bırakıyor rüzgardan, yağmur ve kardan etkilenmez umarım diye dua ediyordum. işe yaradığını umdum ve uzunca da bir süre devam ettim buna. o zamanki türkçe öğretmenimin dikkatini çekmişti hatta bu yaptığım, yerel bir dergiye minicik halimle ropörtaj vermiştim.
şimdi ise daha farklı bir konuya dikkat çekmek istiyorum. bu başlıktayım fakat sözlerim her canlı için geçerli, evcil hayvanlar hediye değildir. yalnızca minik ve şirin diye, çocuğum hayvan sevgisi edinsin diye, iyi niyetle de olsa alınan bu canlar biraz büyüyünce sokaklara terk ediliyor yahut bakımsızlıktan ölüyorlar. hayvan edinmeden önce kırk kere düşünün lütfen. hiç büyümeyecek, devamlı bakıma muhtaç olan bir bebek olduklarını düşünün, sorumluluk alacak vaktiniz ve gücünüz yoksa hiç bulaşmayın derim.
bir diğer konu da barınaklarda bir sürü can var, her biri orada ölmeyi bekliyorlar. bir çoğunun kışı geçirecek kulübesi yok. pet shoplardan da alınan bir sürü cins hayvanın oraya terk edildiğini görebiliyoruz. hayvan sahiplenmek konusunda yuva arayan canlara öncelik göstermek gerçekten işe yarayacaktır.
biraz daha duyarlı olalım, artık sokak ve barınaklar ölüme terk edilen canlara ev sahipliği yapmasın.

edit: düzeltme