aylak adam

tutunamayanlardan yıllar sonra okuyarak hata yaptığımı anladıgım kitap. öncesi aylak adam’mış meğer..

’’-ya sen? diye sordu. görmeyeli neler yapıyorsun?
artık utanmıyordu. söyleyebilirdi.
-ben çoğu geceler içiyorum, dedi. şakağımdaki ağrıyı duymamak için, iştah açmak için falan diyorum ama değil. bir çeşit umutsuzluktan kurtulmak için içiyorum. belki kendi kendimden. iki çeşit içen vardır. biri, benim gibi, kurtuluşu içkiden beklemenin utancıyla içer. bir de şu çevredekilere bak. bunlar neden içiyorlar? toplum içinde yaşamanın baskısını, yükünü hafifletmek için. çekinmeden bağırmak, yüksek sesle gülmek için. dışarıda bağırmak, kahkaha atmak yasaktır. sokakta hiç gülememek için burada gülerler. böyleleri az içer. ya ben? içiyorum da kurtulabiliyor muyum? belki yalnız baş ağrısından...’’


"ben toplumdaki değerlerin ikiyüzlülüğünü, sahteliğini, gülünçlüğünü göreli beri, gülünç olamayan tek tutamağı arıyorum : gerçek sevgiyi.. bir kadın.. birbirimize yeteceğimiz, benimle birlikte düşünen, duyan seven bir kadın..."