teoride aşk için gerekenlerin pratiği karşılamamasından ibaret durumdur. yoksa sevdiğimiz, bizi seven; karşılıklı fedakarlık ve özveride bulunabildiğimiz; görmek için can attığımız, gördüğümüzde canımız çıkacak sandığımız; omzunda huzur, dudağında sakinlik, gözünde sonsuzluk bulduğumuz herhangi biriyle bir yastıkta kocayabilirdik. hem mutlu olurduk, hem huzurlu.
onun yerine, bunların hepsini bulduğun insanla settle edemediğini görmek insana yalnız huzursuzluk vermez, üstüne bir de karakterini sorgulatır. insanın kendine algısını yabancılaştırır, içine kapar.
fenadır, evlerden uzak olsundur, ama malesef yakındır.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?