ankara

7 sene evvel geldim. yaşadığım her anın her zerresinde nefretimi dile getirdim.

sonra işimiz bitti, e gidin artık dedi. gittik, gittim. ama en erken ben pes ettim.4 ay zor dayandım geldim yine, sağolsun geri çevirmedi o da beni.

ben hayatta yaşamam bu şehirde diyip izmir’e giden sevgilim biraz daha çok dayandı benden o 1 sene sonra döndü. onu da geri çevirmedi. hatta çok mutlu etti bizi, istediğimiz işi verdi, istediğimiz evi verdi. hayalini kurduğumuz her şeyi bu şehir sayesinde elde ettik belki de. farkına çok geç varmış olsam da hayatımın en güzel yılları geçti bu şehirde. geçiyor da hala..

lafın özü şu ki, tüm nankörlüğümüze rağmen ankara bizi çok sevdi.

yaşamasını bilene çekilir gelir bu şehir.