denize tas atmak

sektirmesi vardir, dalgalarin kirildigi yerlere atmak vardir, en uzaga atmak vardir.. ruh haline gore degisir.. bazen hirstan atilir sinirden baskasini taslamak istenir de zavalli denizin su diye acimicak sanilan bagrina atilir -ki akabinde o tas kumlarin ya da baska taslarin oldugu dibe vurur ama deniz o kadar iyimserdir ve o kadar gormus gecirmistir ki yumusatir iste o darbeleri- bazen keyiften atilir mutluluktan kosturmak istenir ic ice sigmadiginda en uzaga en yuksege en cok ses cikaran atilir, bazen olur dusunurken atilir her tasta baska bi dusunce girer ya da cikar o kalin kafaya, bazen batilliktan atilir ’su kadar tas atarsam su kadar gune su olucak’ denir. bi insani en az bi agac kovuguyla konusmak kadar rahatlatir. eh tabi bazi embesil bunyeler ’agac kovuguyla konusmak kadar rahatlatiyosa bi sktrgt oeeeh’ diyebilir. dedigim gibi onlar zaten embesildir.!