çocukluk

çocukluk pişmanlıktır.geriye dönmek istemektir,binlerce irili ufaklı hata yapmaktır.en basitinden başlıyorum.daha 8 yaşında küçük bir valetken babam dedi "oğlum seni yaz spor okuluna yollayalım,seç bitane spor".tabi fırsat bu fırsat,bu velette ne hayalelr var,cantona olacak sergen olacak derken kendini kum sağda sabahım köründe 40 tane dallama ile koşarken bulur.ee o zaman zevkliydi belki de.ulan hiç mi elinden tutan uyaran olmaz.gitsene tenise,geleceğini de kurtar yaşam biçimini de.futbol’a gittik ne oldu.anneden hergün fırça,ya vazo kırarız evde ya da çamaşır çıkarıyoruz.git tenise temiz spor,ilerde karizması da var.bizim mahalleden kim çıkmış topçu da ben çıkçam!tenisi ilerde kız arkadaşımla güle güle oynamayı tercih ederdim en azından bu yaşlarda,"neden pas atmıyosun lan dallama" küfürünü öğrenceğime!
geçen gün tuvalette geldi bu aklıma.hani bir kelebek etkisi gibi bişey olsaydı dönerdim valla geriye.