müzeyyen abla’dan devam:
kırmızı gülün alı var
her gün ağlasam yeri var
bugün benim efkârım var
ah bu gönül arzu eder seni yar seni
kırmızı gülün pürçeği
yyar önünde oynar köçeği
neyleyim yarsız döşeği
ah bu gönül arzu eder seni yar seni
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?