buzul

dağ zirvelerinde yaz kış erimeyen ve yerçekiminin etkisiyle yer değiştiren büyük kar ve buz kütlesi. eğimli arazilerde yıllar boyunca biriken kar kütlesinin önce buzkar, sonra da buza dönüşmesiyle oluşur. buzullar okyanuslardan sonra dünya üzerindeki ikinci büyük su deposu ve en büyük tatlısu deposudur, tatlısuyun % 98,5’unu oluştururlar. hemen hemen her kıtada buzullara rastlanır. dünya’nın belirli bölgeleri, bütün yıl erimeyen ve "buzul" adını alan buzlarla kaplıdır. bunlar kutup bölgeleriyle yüksek dağların tepeleridir. buzul oluşabilecek bölgenin deniz yüzeyinden yüksekliği, enlemin artmasıyla azalır. ekvator yakınlarında 0° enlem çevresinde buzullara rastlamak için runewenzorilerin 4.400 m yüksekliğine çıkmak gerekirken, alplerde (45°) 2500 m’ye, norveç’te (60°) 1500 m’ye çıkmak yeterlidir. kutupta buzullara deniz yüzeyinde rastlanır. buzullarla taşınan kayalar ve çöküntülerle oluşan uç, yanal, yer ve orta buzultaşları, buzul teknesi (u şekilli vadiler), buzyalağı (buz sirki) buzullarla ilgili jeolojik yüzey şekilleridir.