halkım ben, parmakla sayılmayan
sesimde pırıl pırıl bir güç var
karanlıkta boy atmaya
sessizliği
aşmaya yarayan
ölü, yiğit, gölge ve buz, ne varsa
tohuma dururlar
yeniden
ve halk, toprağa gömülü
tohuma durur bir yerde
buğday nasıl
filizini sürer de
çıkarsa toprağın üstüne
güzelim kırmızı elleriyle
sessizliği burgu gibi deler de
biz halkız, yeniden doğarız
ölümlerde.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?