bir ayrılış hikayesi

bir nazım hikmet ran $iiridir.
bir ayrilis hikayesi

erkek kadina dedi ki:
- seni seviyorum,
ama nasil?
avuclarimda camdan bir parca gibi kalbimi sikip
parmaklarimi kanatarak
kirasiya,
cildirasiya...
erkek kadina dedi ki:
- seni seviyorum,
ama nasil?
kilometrelerce derin, kilometrelerce dumduz,
yuzde yuz, yuzde bin besyuz
yuzde hudutsuz kere yuz...
kadin erkege dedi ki:
- baktim
dudagimla, yuregimle, kafamla;
severek, korkarak, egilerek,
dudagina, yuregine, kafana.
simdi ne soyluyorsam
karanlikta bir fisilti gibi sen ogrettin bana...
ve artik
biliyorum:
topragin
yuzu gunesli bir ana gibi
en son, en guzel cocugunu emzirdigini...

fakat neyleyim
saclarim dolanmis
olmekte olanin parmaklarina
basimi kurtarmam kâbil
degil!
sen
yurumelisin,
yeni dogan cocugun
gozlerine bakarak...

sen
yurumelisin,
beni birakarak...

kadin sustu.

sarildilar

bir kitap dustu yere...
kapandi bir pencere...

ayrildilar...

ilk okumam ile son okumamin arasinda hic bir fark olmaksizin ayni izdirabi yuregimde hissettiren, bir nazim hikmet siiri. sozleri cok dokunur insana. hayatinda hic oyle sevmemis bile olsan dagilirsin siiri okuduktan sonra... derinlerden yakalar.

bu şiiri okuduktan sonra ne zaman bir çocuğun gözlerine baksam içimden bir ses o mısraları söyler..sen yürümelisin,yeni doğan çocugun gözlerine bakarak..umuttur.

enfes bir nazim hikmet $iiri.