bir aksesuar olarak kitap

hiçbir kitap aksesuar değildir. kitabın yapısında yoktur bu, yaratılışında ve yaratıcısının kitabı yaratış amacında da kesinlikle bu güdülmemiştir. bu nedenle ancak aksesuar olmaya zorlanabilir kitaplar.

bu yolla kazanmaya çalışan yalancılar ancak kaybederler. kitabı aksesuarlaştıran, hapseden, onlara sahip olmaya çalışan, onları kirleten bireylerin sonu, kitabı kardeşleri olarak kabul eden az sayıdaki insan tarafından aksesuar kabul edilmek olacaktır. işte o zaman, gerçek aksesuar ve sahip belli olduğunda, bir zaman aksesuar olmaya zorlanmış olan kitap da intikamını alacak, tekrar özgür olacak ve yine özgürlük götürecektir kendisini arzulayan, kitabı kardeş kabul eden gerçek okurlara ve bu gerçek okurların ellerinin uzandıkları toplumlara.

kitapları birer aksesuar olarak gören ya da onu aksesuarlaştıran bireyler ancak kitabın bedenine sahip olabilirler, ruhunaysa asla. kitapların gerçek işlevini zaten anlayamamış olmaları dolayısıyla haklarında yalnızca bedenlerinden ibaret olduğu yargısının doğru olduğunu düşünebileceğimiz bu kimseler boşa geçmiş hayatlarının sonuna kadar birer esir olmanın ötesine geçemeyeceklerdir. asıl acı olanıysa kitaplara aksesuar muamelesi yapan bu kimselerin esir olduklarını bile farkedemeyecek kadar aciz oluşları, haberdar bile olmadıkları ve asla da olamayacakları güçlere sorgusuz sualsiz teslim olmaları ve bunlar adına çalışmalarıdır.

asla özgür olamayacaktır kitaba gerektiği görevi yüklemeyen kişi, toplum ya da toplumlar. kitaba suç ya da süs işlevini yükleyen toplum, kendisinin de aslında bir ’süs’ oluşunun ispatını yapar. bir süs tarafından kitabın yasaklanması ya da süsleştirilmesiye kitap için ancak bir onur, gerçek okuyucu içinse eğlence sebebidir olsa olsa.