bilgiçlerin yazıları

gelin saklambaç oynayalım birlikte. "ben"lerimizi çoklaştırarak yitirdiğimiz "kendi"lerimizi gizlendikleri köşelerde yabancılarından ayıklayarak birbirimize armağan edelim.

gelin elele tutuşalım. düğün alaylarının yollarını kesip kendimizi isteyelim onlardan. "kendimiz"i aramızda bölüştürelim. her birimizin cebinde bir ’ben’, bir ’sen’, bir de ’o’ olsun. her birimizin cebinde "kendi"si olsun.

takıp takıp çıkardığımız maskelerimiz vardı. benim, sizin ve hepimizin. baktığımız her zaman baktığımız şeydi. göremedik gerçekte birbirimizi. ne göründüğümüz gibi olduk, ne de olduğumuz gibi göründük. öylesine sahteleştik ki sahteliğimizi gerçeğimiz sandık.

bilmem kaç bilinmeyenliye dönüştürdük de kendi denklemimizi, karekökümüze bir türlü inemedik.
iki değil bir kaç yüzlü olduk da her bir yüzü bayram kartpostalları gibi birbirimize gönderdik.
başkalarını bulmak umuduyla yola çıktık da kendimizi yitirdik.

yitiyoruz işte;yitiyoruz.

yoklaştırılarak değil varlaştırılarak yitiyoruz. yürüyorsanız, konuşuyorsanız, gülüyorsanız, yiyip içip eğleniyorsanız, ağlıyorsanız, vesaire yüzlerce şeyiyorsanız bilin ki fotoğraflaştırılıyorsunuz. oysa yaşamak resmedilmemektir.