bilgiçlerin şiirleri

ve her şehrin olduğu gibi bizimde
şehrimiz bir hikaye,
öyle canlı değil ve hatta
kalbi yavaşça atmakta ,

bayılırım bir karakter olup beslenmeye
şehrin hikayelerinden
şehrin elektrik direklerine asılıp koşarak dönerim bir yere gitmeden
bu aynı şehirde , tüm direkleri karakterlere boyadım
bir yere gitmeden
tüm karakterler benim!
senin hikayene özel , özenip geri çekilmeye çalışırım
epey uzak tutmaya çalışıyorum kaderimi
senin şehrinden , hikayelerinden
karakterlerin vedalaşır mı dersin-
kuşattığım şehrimden , sana açmadığım hikayelerimden

bir geri dönüş öyküsü öyle mi yazılır ,
henüz geri dönemeden , yolun başında
kalabalıkların içinde yalnız başına
yolun başında belki bu yüzden de hızlanamadan
iplerden bahsederek , dolanıp bağlanıp kızarırcasına

dağlanıp..

telkin ederek düşüşleri , çamurlu ellerini hatırlatmak için mi
minik ve tehlikeli elleri , iri kırık bakan gözleri
ben düşmedim , bildiğin gibi değil diye bağırışları çırpınışları
hani şu yalnız şehrinde , karakteri olmak istemediğim, istemediğim.

….

zaten yazdıkça düşesi gelir kadının
bayılır çamurlanmaya
çamurlanıp atmaya