bilgiçlerin şiirleri

agit

uzun zaman önce, bir gece yarısı;
karanlık bir oda, çift kişilik bir yatak.
yanımda o vardı.
tek başıma vurdum, içimdeki naif çocuğu.
ve öldü oracıkta...
belki o gece akmadı bir damla yaş gözümden.
belki ben ölmedim orada o gece.
belki yaşam sürmeyi tercih etti,
büyük kaybına rağmen.
ama bu gece kan damlıyor gözlerimden,
yitirdiğimiz saflığımız için.
bir tutunma, yaşama asılma meselesiydi,
geride kalmama çabası.
ama yanlış dallarımıza asıldık,
en muhtaç olduğumuz,
aynı zamanda en zayıf dallarımızı kırdık
istemeden.
şimdi kayıbız, o gece öldürdüğümüz
naif çocuklar gibi.

akıyor kanım bu gece,
gözlerimden içime,
en derinlerime.
boğacak,
sana tereddütsüz sunduğum kalbimi,
gülüşlerinde yitirdiğim aklimi.
leşimi süpürecek kaldırımdan,
sabah güneşi vurmadan
kadrolu sokak işçileri.

bir affedebilse katili olduğum çocuk beni,
bir affedebilsem kendimi...
bir affedebilsen beni...

12 aralık 2009 - cumartesi ( 00:18 )