büyük büyük laflar ediyorum çoğu zaman
kızdıkça ağzıma doladıgım küfürleride paravan yapınca
kimse görmüyor çocukluğumu
hiç birşey istemiyorum aslında kendim dışında birinden
sadece cocukluğuma el sürmesinler yeter !!!
kalbimi demirden sandıklari için
sakınmıyor kimse incitmekten
oysa ki kırılıveriyor bazen kalbimi koruyan
demirden sandıkları cam küre
onlar canımı acıttıkça ,
yapmacık olgunlugumda onların canını yakıyor
ve görevini başarmanın rahatlıgıyla çekiliveriyor köşesine
yüzünde ki boyalar silinince
tek kalıyor özüm
kimseye ihtiyacım yok biliyorum
yapmacıklığım ve büyüklüğüm oyalayadursun etrafı
büyük laflar etmeye devam etsin dilim
ben kimseye söylemeyecegim çocuklugumu
büyümeye mecbur bırakmasınlar diye ...
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?