bilgiçlerin hikayeleri

bugün yine hastanedeyim.ablam yine fenala$mı$.bunun üzerine onu apar topar hastaneye kaldırmı$lar.ablama hissettirmemeye çalı$sak da durum ciddi görünüyor ve bu sefer bir haftayla buradan kurtulabilecek gibi değil.günlerdir ağlıyorum,ağlıyoruz.belki yanlı$ dü$ünüyorum ama beni anlayan tek ki$iyi kaybediyordum,sıcacık elleriyle beni tutan tek ki$i artık elini eteğini benden çekmek üzereydi.i$te ben bütün bu dü$ünceler içinde sanki bırakırsam kaçıp gidermi$ gibi sıkı sıkı tutuyordum ablamın ellerini.her $eye herkese inat bırakmayancaktım onubu kısır döndü artık bozulacaktı.ablam ölmeyecekti,ölmemeliydi.ve bir ses duydum admı fısıldayan.arkama dönüp baktım.evet $eyda ve ömür gelmi$ti.neden bilmiyorum ama ağlamaya ba$ladım.onların beni anladığını biliyordum çünkü onlarda geçen sene annelerini kaybetmişlerdi.yanımda biraz durduktan sonra onları gönderdim.yine eskiyi hatırlamasınlar diye.

bu sabah içimde garip bir hüzün vardı.hiç böyle olduğumu hatırlamam.içimden bir ses ablamın yanına gitmem gerektiğini söylüyordu.hayır söylemek değildi bu bağırıyorudu.bapırmak da değil resmen çığlıktı bu.ko$tum,evden çıktım.nereye,nasıl gittiğimi bilmiyordum.ama sonunda hastaneye vardım.ablamın olduğu kata doğru çıkarken içimdeki o çığlık bu seferde durmamı söylüyordu.dinlemedim.kata geldiğimde ise donup kaldım.herkes benim gibiydi.ablamı bir sedye üzerinde dışarı çıkardılar.o beyaz çar$afın altından sarkıyordu elleri.tuttum,son kez olduğunu biliyordum.tanrım neydi bu?öldürün beni.öyle kalalım.bırakmadım,onu bırakmadım.nasıl,nasıl deyip duruyordum.kendimden nefret ediyorudum.hani ya$ayacaktı o.yalancıydım ben,ablam yalancıydı.gitmeyecekti.bırakmadım ellerini.beni ondan ayırmaya çalı$anlara inattım bu sefer.olmaz.
sonunda beni ondan ayırdılar.bu sefer arkasından ko$tum.dü$e kalka tekrar ula$tım ona.o yanımdaydı.bulmu$tum onu.öldürsünler,canıma minnet.bırakmazdım.kendimden nefret ediyordun.yalancıydım,hemen caydım.bayılmı$tım.

ayıldığımda her $eyin bir rüya olduğunu anladım.her $ey rüyaydı da bir tek o,ölüm,o kadar gerçektiki ondan nefret ediyordum.ölmek istiyordum.neden,neden bıraktım onu tanrın,yardım et.ama sonunda anladım.yaşamam gerek.kendim için,ablam için ve hatta $eyda yla ömür ün annesi için bile.kararlıydım.bu ömür bitmeyecekt,.kararım deği$meden dı$arı çıktım.kendime en ucuzundan bir hayat alıp ’’sen buna layıksıun kızım’’ dedim,’’yalancısın’’.