ben

freund’un ruhsal cihazla ilgili ikinci kuramında es ve über-ich ile birlikte ruhsal cihazın üç beliriminden biridir. ben’in kaynağı ( ki es’in dış alemle teması sonucunda farklılaşmasıdır) ve muhtevaları, bilinçli, bilinçöncesi veya bilinçdışı olabilir. ben’in yapısı gerçeklik ilkesinin baskısı altındadır. ’ben’in fonksiyonu ise, kişiliğin korunması, gerçeğe uyum ve çatışmaların çözümlenmesidir.


ben’in ideali, birincil narsisizm’den (kişinin kendisine karşı duyduğu sevgi) ve çevremizdeki kişilerle ve aile ile özdeşlikten meydana gelen kişiliğin eğilimi; bu özdeşlik, kişinin kendi benliğine karşı beslediği sevgiyi değiştirir ve ikincil narsisizm derecesine düşürür.


ideal ’ben’, çocukluktaki “her şeyi yapabilme” hayalinin daha sonraki özdeşliklerle değişerek aldığı yeni şekil; bu değişme “kahramanlarla özdeşleşme”ye, yani ünlü ve güçlü kişileri benimsemeye dayanarak olmaktadır. (ben’in ideal’i ile ideal ben ayırımı freund’da yoktur. nunberg, lagache ve lacan gibi bilginler, ideal ben’in oluşumunda narsisizim’i iyice belirtmek için bu ayrıma başvurmuşlardır.