zamanında cem karaca’nın çok güzel yorumalmışlığı olan bir konstantin simonov şiiri.
"bekle beni,
bekle beni, geleceğim
tek bir haber bile çıkmasa uzaklardan,
saçma da olsa bekleyişin,
yalnız sen olsan bile
bekleyen beni...
bırak beklemekten usanmış dostlarım
öldüğümü sansınlar benim
içme anılar gibi acı
içme sakın o şaraptan
bütün gücünle bekle,
karlar tozarken bekle,
ortalık ağarırken,
kimseler beklemezken
soğuk sıkıntılarla ağırlaşan
yağmurlar içinde...
bekle yine,
bekle,bekle beni
bekle beni,bekle beni
bekle beni,geleceğim."
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?