bayram sabahı

ismi cok anildigina gore eskiden gercekten anilmaya deger sabahlarmi$ sanirim.e tabi eskiden insanlarin birbirlerine olan nefretleri bu derece fazla degildi.insanlara belki de sirf insan olduklarindan bile saygi duyulurdu, ismi, cismi, mevkisi onemsenmeksizin.ahmet de olsa ay$e de olsa toplumda yeri vardi, cebinin kabarikligina yahut kredi kartlarinin coklugu o zamanlar cok kimseyi ilgilendirmezdi.ust kattaki kamuran teyzenin oglu ha$im olmasi sevilmesi ve saygi gormesi icin yeterliydi.bayram sabahlarinda oncelikle evin erkekleri bayram namazina giderler, namaz donu$unde herkes ayakta olur, buyuklerin bayramlari kutlanir, elleri opulur, daha sonrasinda aile buyuklerinin kabristanlari ziyaret edilirdi.saygiya ve sevgiye dair kimi $eyler hep birlikte yapilirdi.mesela ortakoy sahillerinde sirf bir kac kizin ilgisini cekebilmek icin otomobilin muzik setinin sesi sonuna kadar acilip gereksiz patinajlar cektirtilmezdi arabalara.arabalar eskiden buyukleri ziyaret icin kullanilirdi bayram sabahlarinda.buyuklerde $imdiki kadar zaruri cimrilikler icerisine girmez, ziyarete gelen ailelerin cocuklarina bol bol bayram harcligi dagitirlardi.gercekten ya$anasi gunlerdi eskiden bayram sabahlari.$imdi herhangi bir car$ambadan, per$embeden yahut ayin herhangi bir gununden cok da fazla bir farki kalmami$ durumda.yazik ettik kendi ellerimizle kendimize.
(bkz: nerde o eski gunler)