bana bir masal anlat baba

mırıldandım.sessizce içimden ağlarken istemeden bu şarkıyı mırıldanmaya başladım bir kaç saat önce.bedenimde dolaşan litrelerce alkolün etkisiyle karlara atarken kendimi haykırmak istedim ama mırıldandım.

yağmurla kar olsun..


sonra ağlamaya devam ettim saatlerce bir yandan mırıldanırken.sorgulamadan geçmişimi sadece o anın tadını çıkararak, kar bütün vücuduma işlerken uyuyakalmak istedim o an orda.soğuğun beni etkilemekten vazgeçeceği ana kadar yatmak istedim karların içinde.yaşamaya inat orada mırıldanırken ölmek istedim.ölüme inat yaşamak istedim öleceğim saniyeleri.

anlatırken tut elimi uykuya dalıp gitsem bile..


nasıl da garip hissediyor insan özlerken kendini.bir daha geri gelmeyecek şeylerin özlemiyle mırıldanırken.yoldan geçen insanlar bana bakıyorlardı gecenin karanlığında ama ben sadece mırıldanıyordum.haykıramadım belki birileri duyar da benim için bir şeyler yapmak isterler diye.yalnız kalmak istedim.bana verilebilecek en güzel hediye yalnızlık.

içinde tüm sevdiklerim..


hiç bir acının hafiflemeyeceğinin anlamak canımı acıttı.kendimden kaçıyormuşum bunca zamandır.hiç bu kadar ben olmamıştım daha önce.çocuk oldum bir anda.o şarkının her satırını içimde hissederken daha önce hiç olmadığım kadar çocuk oldum ve hıçkıra hıçkıra ağladım kimseden utanmadan çekinmeden.ağlarken hiç utanmamıştım zaten.çocukluğumun gözyaşları süzüldü kara.

bırakıp gitme sakın beni..