balabanim

balaban’ın
geldi gönderdiğin şiirden mektup
arada bir böyle yaz balaban’ım
zaman siciminin ucundan tutup
bazen bağla, bazen çöz balaban’ım

fikir gölü derinleşir girdikçe
dostluk gülü gümrah açar derdikçe
sıhhat, zaman, mekan, imkan verdikçe
cevapsız bırakmam, söz balaban’ım

ahval-i aleme kafayı takma
allah kerim, sabrı elden bırakma
ilmi düstur eyle, imanı sakla
gayrisi savrulan toz balaban’ım

huzur içte gerek, kabukta değil
vuslat acelede, çabukta değil
akıl da baştadır, topukta değil
çile yemekteki tuz balaban’ım

demişler ya ’kuvvet birlikten doğar’
kar, yağmur zamanı gelince yağar
nasihatım o ki dinlersen eğer
işaret ’ben’ değil ’biz’ balaban’ım

çevremizi saran türlü ihanet
gün geçtikçe görünüyor daha net
başlangıçta bilmek değil kehanet
bağrımıza girmiş köz balaban’ım

zaman geldi esir olduk maddeye
zaman geldi hasır olduk caddeye
zaman geldi küsur olduk şetteye
daha bunlar bize az balaban’ım

dört yanımı gurbet yazmış kaderim
dosttan mektup gelir, biter kederim
gözlerinden öper, selam ederim
aydınlık günlerde gez balaban’ım.

abdurrahim karakoç