içimin acısı

yağmurun durduğu yerde susarım ve yıkıntıların arasında kalır gibi soluk alır veririm.git.bu uğultusuz,karanlık ormandan.kalbimin acısıdır,nefesim kanarda verir canıma hayatı.sessizce,soluksuz kalkarım uykumdan başka memleketlerde uyanırım.bazen başka kadınların rüyalarına girerim acımasızlığı anlatırım.beni dinleyen olur,sessizce ağlarım.içimin acısı kanar ve yara gittikçe derinleşir tıpki yoksulluk gibi.günün çoğunu çıkardığı madenden kazancını sağlayan bir kömür işçisi eli boş dönerse evine ve üzgünleşirse karısı,çocukları; gözlerinde de kararmış bedeni,kara hizmet eden adamın acısıdır,içimin acısı.attığım her adımda hatırlarım.gözlerim dürbün olur görürüm kapitalizmin oklarını;ama engelleyemem.git içimin acısı.